Ο διωγµός των χριστιανών στη Μέση Ανατολή - Ο πληθυσµός τους έχει µειωθεί στο µισό

 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ∆ΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Εως τις αρχές της νέας χιλιετίας αριθµούσαν περίπου 35 εκατοµµύρια. Η πολιτική αστάθεια, οι οικονοµικές δυσκολίες, οι διακρίσεις και ασφαλώς το ριζοσπαστικό Ισλάµ εξόρισαν τους χριστιανούς της Ανατολής από τις πατρίδες τους. Στα µέρη όπου ζούσαν εδώ και πολλούς αιώνες δεν έχουν αποµείνει παρά οι µισοί.

Αθήνα 19.12.2011

Διπλωματία και Ομογένεια

Θα ήθελα κατ’ αρχήν να σας ευχαριστήσω για την φιλοξενία και  για την ευκαιρία που μου δίνετε σήμερα να απευθυνθώ σε μία εκλεκτή ομήγυρη διπλωματών, εδώ στη Διπλωματική Ακαδημία του ΥΠΕΞ.

Ιδιαιτέρως δε, επιτρέψτε μου να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τον Διευθυντή της Ακαδημίας και αγαπητό μου φίλο, Πρέσβη κ. Σταύρο Βασιλόπουλο,  για  την ενδιαφέρουσα αυτή πρωτοβουλία.

Γενικό Προξενείο Αλεξανδρείας και SMS.

Τον περασμένο μήνα , Δεκέμβριο του 2011, είχα την ευκαιρία να απευθύνω ομιλία μου σε μία εκλεκτή ομήγυρη διπλωματών, στη Διπλωματική Ακαδημία του ΥΠΕΞ, καλεσμένος από τον Διευθυντή της Ακαδημίας φίλο Πρέσβη κ. Σταύρο Βασιλόπουλο. Θέμα της ομιλίας μου, Διπλωματία και Ομογένεια.

Σε κάποιο σημείο της ομιλίας μου αναφέρω : « Οι Έλληνες του εξωτερικού ταυτίζουν τον Έλληνα Διπλωμάτη με την Ελλάδα. Την Πρεσβεία τους και το Προξενείο τους, με την πατρίδα. Αισθανόμαστε μεγάλη ασφάλεια να βλέπουμε την σημαία μας, να κυματίζει σε ένα από τα κτίρια της πόλης μας, νιώθουμε έτσι ότι δεν είμαστε μόνοι, ξένοι σε μια άλλη χώρα, μίλια μακριά από την πατρίδα ».

Ένας νέος αλλά ιδιαίτερα επιτυχημένος επιχειρηματίας, που δεν έχει φτάσει καν τα σαράντα του χρόνια, ο Γιάννης Σιόκας, ανέλαβε Πρόεδρος της πρεσβυγενούς Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας. Ήταν η τελευταία Πρωτομαγιά, συμβολική ημερομηνία, όταν στην ΕΚΑ συγκροτήθηκε το νέο Προεδρείο.

Με ιδιαίτερη χαρά βρίσκομαι απόψε ανάμεσά σας, για να απευθύνω χαιρετισμό και να διατυπώσω σκέψεις και απόψεις μου για την δραστηριότητά σας και την πρόοδο της ΕΚΑ στην Ετήσια αυτή Γενική Συνέλευση.

Παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την ομιλία του Προέδρου και των συνεργατών του, τις τοποθετήσεις τους, τον σχεδιασμό για το μέλλον, την δράση και τον απολογισμό, μέσα από μία παρουσίαση σύγχρονη και ρεαλιστική. Με τις γρήγορες σκέψεις σας, τις τεκμηριωμένες προτάσεις, λογοδοτώντας υπεύθυνα και εμπεριστατωμένα, αντιλαμβανόμαστε όλοι μας, ότι θέλετε να οδηγήσετε την Κοινότητά μας, σε ένα πολλά υποσχόμενο αύριο, αντιμετωπίζοντας το χθες και το σήμερα αποφασιστικά και ψύχραιμα.

Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,

Καταρχήν  θα ήθελα  να σας ευχαριστήσω για την λεπτομερή και εμπεριστατωμένη   παρουσίαση των πεπραγμένων, αναφορικά με τις δραστηριότητες της Κοινότητας μας και της Κοινοτικής Επιτροπής.

Σε κάθε Γενική  Συνέλευση της ιστορικής μας Κοινότητας, συνηθίζω να  μιλώ από καρδιάς , χωρίς  γραπτό κείμενο, άσχετα εάν το κείμενο το έχω πάντα μαζί μου.

Αυτή την φορά θα μιλήσω και πάλι από καρδιάς, αλλά διαβάζοντας το  κείμενο μου, γιατί επιθυμώ αυτό να κατατεθεί ως έχει, στα πρακτικά της Γενικής μας  Συνέλευσης.

Θα  ήθελα επίσης, να ζητήσω την ανοχή  από το κυρίαρχο σώμα  και  την υπομονή του,  εάν καταχραστώ  λίγο από  την αγάπη του και  μακρηγορήσω.

Πρωτίστως αισθάνομαι την υποχρέωση να αναφερθώ στο δυσάρεστο αυτοκινητικό ατύχημα που έγινε πριν δυο (2) βδομάδες, με θύματα συμπαροίκους μας. Ευτυχώς ήταν αίσιο το τέλος αυτού του ατυχήματος. Καλωσορίζω όσους από τους τραυματίες βρίσκονται σήμερα μαζί μας και εύχομαι σε όλους να είναι σιδερένιοι.

Πριν όμως αναφερθώ στα πεπραγμένα θα ήθελα να αναφερθώ και εγώ με την σειρά μου , στον κ. Χαράλαμπο Κατσιμπρή, τ.Πρόεδρο της ΕΚΑ ο όποιος από φέτος, και μετά από μια μακρόχρονη σημαντική  παρουσία στην Ε.Κ.Α αποχωρεί από τα κοινά.

Με τον Τάκη Κατσιμπρή συνεργαστήκαμε στενά και ωφέλημα.

Πολλές φόρες διαφωνήσαμε, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο. Οι κάποιες διαφωνίες μας, είχαν πάντα και ως μόνο θέμα, τα κοινοτικά δρώμενα. Ο κάθε ένας από εμάς, τα αντιμετώπιζε με την δική του οπτική γωνία.  Παρόλα αυτά,  αναγνωρίζω  ότι υπήρξε ένας  ικανός και φιλότιμος  Πρόεδρος, που και αυτός με την σειρά του, διαφύλαξε την περιουσία της Κοινότητας μας, προσφέροντας Κοινωνικό και Φιλανθρωπικό έργο στους έχοντας ανάγκη, αλλά και στην παροικία γενικότερα.

Αποχαιρετώ προσωρινά, θέλω να πιστεύω , από τα κοινά και τον καλό, αδελφικό μου φίλο, κ. Εμμανουήλ Τατάκη.

Ο Μάνος, ήταν όλα αυτά τα χρόνια, η «ήσυχη οικονομική δύναμη» της Ε.Κ.Α. εργάστηκε  σκληρά και ευσυνείδητα με χαμηλούς τόνους, αποτελεσματικά με τάξη και σύστημα.

Να είσαι καλά Μάνο, ελπίζω, ότι σε δυο χρόνια θα σκεφτείς να επανέλθεις ξανά, στα κοινά.

Τα οικονομικά θεμέλια που έθεσε ο προκάτοχος μου-μας,  αείμνηστος Παναγιώτης Σούλος,  επέτρεψαν τόσο σε εμένα, όσο και στον μετέπειτα  Πρόεδρο κ. Κατσιμπρή να παραδώσουν σε σας κ. Πρόεδρε, μια Κοινότητα  πλούσια  σε  ακίνητη περιουσία, που τώρα αξιοποιείται μαζί με τους συναδέλφους σας της Κ.Ε.

Η κυρίαρχη βέβαια προτεραιότητα, που είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον κοινωφελή σκοπό της Κοινότητάς μας, από την ίδρυση της το 1843 είναι η κοινωνική πολιτική, δηλαδή να φροντίζουμε συνεχώς για μια ακόμα καλύτερη ιατροφαρμακευτική  και νοσοκομειακή περίθαλψη των παροίκων μας.

Μια ακόμα καλύτερη σίτιση, στέγαση και διαμονή, στο Γηροκομείο μας, που ελπίζω σύντομα να αποπερατωθούν οι αναγκαίες εργασίες υποδομής σε αυτό, σύμφωνα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό, καθώς επίσης και η διαμόρφωση του υπόλοιπου  χώρου σε ξενώνες, έτσι ώστε, η κοινότητα μας να αποκτήσει, μια  ακόμα  καλύτερη πρόνοια με την ευρύτερη έννοια της λέξεως.

Σε αυτούς τους ανθρωπιστικούς σκοπούς, επιβάλλεται να εστιάσετε πλέον, ακόμα περισσότερο  την προσοχή σας.

Ύστερα έχουν σειρά τα κτίρια και οι ανακαινίσεις κατά την προσωπική μου πάντα άποψη.

Προτεραιότητα έχουν οι έχοντες ανάγκη, η Τρίτη ηλικία, οι συνταξιούχοι μας, που καμιά φορά περιμένουν τις συντάξεις τους να έρθουν από την Ελλάδα για έξι ολόκληρους μήνες,  σε αντίθεση με τα άψυχα κτίρια, που αυτά καλά κρατάνε.

Οι νέες συνθήκες, που έχουν διαμορφωθεί στην Ελλάδα για το συνταξιοδοτικό πρέπει να μας προβληματίσουν, σαν Κοινότητα και σαν παροικία, να μελετήσουμε σε βάθος το θέμα, να πάρουμε πρωτοβουλίες προτείνοντας συγκεκριμένες λύσεις, που θα ανακουφίσουν τους συνταξιούχους συμπαροίκους μας και θα αντιμετωπίσουν την δύσκολη ελληνική γραφειοκρατία. Επειδή το θέμα είναι αρκετά περίπλοκο, θέλει την συμμετοχή όλων μας.

Άκουσα με χαρά ότι μειώσατε την συνεισφορά στο 25% από τα μέλη της Κοινοτικής Κοινωνικής Πρόνοιας, που χρειάζονται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, πολύ σωστά πράξατε κ Πρόεδρε.

Μπράβο, θα μπορούσα να σας πω, εάν άκουγα, ότι από εδώ και πέρα, θα προσφέρετε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Μπορείτε, αποφασίστε το, από εδώ και εμπρός να παρέχετε  δωρεάν  σίτιση, στέγαση  και ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, στους  παροίκους που έχουν ανάγκη, υπενθυμίζοντας σας ξανά,  ότι σκοπός της  κοινότητας μας  συμφώνα με το καταστατικό της, είναι η  φροντίδα των γερόντων, χορήγηση κοινωνικών βοηθημάτων, προστασία ειδικών περιπτώσεων και ότι άλλο έχει να κάνει με τον άνθρωπο.

Τα ανθηρά οικονομικά της κοινότητας, που εσείς φροντίσατε να γίνουν ανθηρότερα,  τώρα σας επιτρέπουν να ληφθούν τέτοιου είδους κοινωνικών και φιλανθρωπικών  αποφάσεων, που θα ανακουφίσουν και θα συμπαρασταθούν στους έχοντας ανάγκη συμπαροίκους μας.

Δεν έχει ανάγκη πλέον η οικονομικά ανεξάρτητη Κοινότητα μας, να εισπράττει, από  τις μικρές  συντάξεις ορισμένων παροίκων μας.

Θα σας πρότεινα με την ευκαιρία αυτή, να αρχίσετε να σκέπτεστε και για ένα νέο, συνολικό και ολοκληρωμένο κοινωνικό πρόγραμμα οικονομικής,  ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής στήριξης, συνταξιοδοτικό, που θα εφαρμοστεί και θα αφορά, ποιο επαγγελματικά, πιο αποτελεσματικά τις ευαίσθητες ομάδες τις παροικίας μας.

Νομίζω ότι ο χρόνος και η γνωστή σε όλους, οικονομική κατάσταση της Ελλάδος και της Αιγύπτου το επιβάλουν, αλλά και οι καλές οικονομικές  συνθήκες της κοινότητας μας , το επιτρέπουν.

Δεν χρειάζεται για πολλούς και διάφορους λόγους να χαιρόμαστε, όταν  διαβάζουμε ότι έχουμε μεγάλο  περίσσευμα στον απολογισμό της λογοδοσίας μας, το έχω ξαναπεί, δεν χειροκροτούμε για τα χρηματικά πλεονάσματα, χειροκροτούμε και επαινούμε το περίσσευμα ψυχής και αγάπης.

Μην ξεχνάμε επίσης την εκλεκτή νεολαία μας.

Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τρόποι υποστήριξης της, που συνδυάζονται με τα σχολεία, το πολιτισμό, τον αθλητισμό, τις πολιτιστικές εκδρομές, τις ανταλλαγές  μαθητών και νέων από την Ελλάδα και τα άλλα κέντρα του ελληνισμού ανά την υφήλιο,  τη συμμετοχή των νέων στα κοινά, τον εθελοντισμό και αλλά πολλά. Η νεολαία μας είναι αυτή που θα συνεχίσει το έργο μας, σε αυτήν πρέπει να  μεταλαμπαδεύσουμε την αγάπη μας για τα παροικιακά δρώμενα.

Πρέπει να αρχίσουμε να ενώνουμε την πείρα με την νεολαία, η πείρα μόνη της δεν είναι αρκετή, δεν φτάνει, κ. Πρόεδρε.

Είναι γνωστό σε όλους σας, ότι πάντα με απασχολούσε και θα με απασχολεί, η σωστή αξιοποίηση του Ελληνικού μας Τετραγώνου, το έχω δηλώσει στο παρελθόν το δηλώνω και τώρα,  προς όφελος πάντα, των μελών της ιστορικής  Κοινότητας  μας.

Το Ελληνικό τετράγωνο, διαμορφώνεται ξανά και επί των ήμερων σας, αγαπητέ κύριε Πρόεδρε.

Συμφωνώ, ότι το «Ελληνικό Τετράγωνο», πρέπει συνθέμελα να ανακαινιστεί, και να αναμορφωθεί αναλόγως τις ανάγκες των καιρών μας.

Χρειάζεται όμως, προσεκτική δουλεία, σωστή εργασία, με προγραμματισμό και ενημέρωση και πάνω από όλα να τεθούν οι σωστές και αναγκαίες προτεραιότητες, σχετικά με την λειτουργία αυτού του κοινοτικού συγκροτήματος.

Για αυτό, καλό θα ήταν, για κάθε ριζική αλλαγή που γίνετε στο τετράγωνο, όπως αλλοιώσεις και αλλαγές που πρόκειται να γίνουν, να συζητιούνται  πρώτα  μέσα σε αυτήν την αίθουσα, να ενημερώνετε η παροικία μας εκ των προτέρων και όχι εκ των υστέρων, όπου περισσότερες γνώμες θα ακούγονται, αλλά και μεγαλύτερη  ηθική  στήριξη,  ο Πρόεδρος και οι  Κοινοτικοί  Επίτροποι  θα έχουν.

Το καταστατικό βέβαια επιτρέπει στην Κ.Ε., να ανακαινίζει και να διαμορφώνει το Ελληνικό τετράγωνο χωρίς την έγκριση της Γενικής Συνέλευσης, αλλά είναι πολύ  καλυτέρα,  να λαμβάνετε και η γνώμη του κυρίαρχου σώματος, των μελών δηλαδή της Κοινότητας, για μεγάλες αλλαγές που μπορούν ναι μεν να αλλάξουν την όψη  του ελληνικού μας τετραγώνου,  αλλά ταυτόχρονα μπορούν να αλλάξουν και την χρήση του.

Να ανακαινίσουμε λοιπόν το τετράγωνο μας προς το καλύτερο, βεβαίως και να το αλλάξουμε, όχι όμως να το μεταλλάξουμε.

Πρέπει το τετράγωνο μας να γίνει ένα κοσμοπολίτικο κέντρο προβολής και διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής παιδείας και της σημαντικής ιστορίας της παροικίας μας και της πόλης μας, ένα κέντρο αισιοδοξίας και συμπαράστασης, για κάθε Έλληνα που ζει και εργάζεται στην Αλεξάνδρεια, στην Αίγυπτο. Πρέπει τα κοινοτικά σχολεία μας, όποιο μορφή και να αποκτήσουν, η ιδιοκτησία και ο έλεγχος τους, πρέπει να παραμείνει στην Κοινότητα, στη  εκάστοτε Κοινοτική Επιτροπή, σε στενή συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας.

Έχετε χρόνο αγαπητέ κ. Πρόεδρε,  έτσι ώστε να υλοποιήσετε όλα αυτά, τα όποια θα σας κατατάξουν ανάμεσα στους καταξιωμένους μεγάλους πρόεδρους της Κοινότητας μας.

Προσπαθήστε το, έχετε τις ικανότητες , με την συνεργασία, την συναίνεση  και τη συμμετοχή όλων μας, θα επιτύχετε πολλά περισσότερα από αυτά που και εσείς ακόμα οραματίζεστε.

Προσπαθήστε  το, μαζί με την παροικία,  η παροικία είναι το ζωντανό κύτταρο που υλοποιεί  οράματα, για αυτό τον λόγο η παροικία πρέπει να ερωτάτε , η παροικία  οφείλει  να συμμετέχει, η παροικία συναποφασίζει.

Δεν χρειάζεται να είμαστε προσκολλημένοι στην τυπικότητα γιατί θα δημιουργήσουμε άθελά μας ένα κενό στις σχέσεις μεταξύ μας. Η συμμετοχική διαδικασία, η ενημέρωση και ο διάλογος δεν βλάπτουν, αλλά οδηγούν σε πιο σταθερές αποφάσεις.

Σας κούρασα κ. Πρόεδρε, είστε και όρθιος τόση ώρα, θα μπορούσα να μην επεκταθώ σε όλα αυτά τα θέματα και κουράσω εσάς και το κυρίαρχο σώμα, αλλά τα θέματα είναι σοβαρά, κατά την δική μου πάντα άποψη  και η κατάσταση ρευστή και κρίσιμη στην Ελλάδα και εδώ στην δεύτερη πατρίδα μας, για αυτό και θέλησα να καταθέσω τις σκέψεις μου, έτσι ώστε να καταγράφουν στην Γενική αυτή  Συνέλευση.

Ευχαριστώ πολύ, τόσο  κυρίαρχο σώμα, όσο και εσάς  για την προσοχή και την υπομονή σας.

Στέφανος Π. Ταμβάκης

Επίτιμος Πρόεδρος ΕΚΑ

Αλεξάνδρεια 14-4-2013

17 Ιανουαρίου 2007

Ένας ακόμα από την παλιά φρουρά των εκλεκτών Αιγυπτιωτών έφυγε από κοντά μας περνώντας στην αιωνιότητα, ένας δάσκαλος μας άφησε,